K'ung K'iu, zw. K'ung fu-tsy, czyli Mistrz K'ung (551-479 p.n.e.) myśliciel chiński, twórca konfucjanizmu. Urodził się w księstwie Lu (w dzisiejszej prowincji Szantung), jego ród wywodził się od dynastii Szang, ale dzieciństwo i młodość K. upłynęły w biedzie; potem zajmował stanowiska państwowe (strażnik spichrza) w księstwie Lu, konflikty z władcą zmusiły go do wyjazdu; lata 497-483 spędził z uczniami w podróżach poszukując władcy, który chciałby wcielać w życie jego ideały; powrócił do księstwa Lu, gdy jeden z jego uczniów zajął wysokie stanowisko na dworze, przyjęto go z honorami, ale nie powierzono mu żadnego stanowiska.

Tradycja przypisuje mu w ciągu 50 lat nauczania ponad 3 tys. uczniów, zredagowanie Księgi przemian (I-cing), Księgi dokumentów (Szu-cing), Księgi pieśni (Szy-cing) i napisanie kroniki księstwa Lu (Wiosny i jesienie). Piąty człon pięcioksięgu konfucjańskiego Zapiski o obrzędach uchodzi za falsyfikat. Dobór materiału i układ tych ksiąg ma ilustrować poglądy K. Za źródło poznania poglądów K. uważa się zbiór sentencji Dialogi konfucjańskie zredagowany w sto lat po jego śmierci. Myśl K. koncentruje się wokół człowieka i jego życia w społeczeństwie. K. starał się popierać te zespoły wierzeń, które odgrywały pozytywną rolę społeczną. Stąd rola kultu zmarłych przodków, reguł żałoby i szczególna rola rodziny, której hierarchiczny układ stosunków i zależności (ojciec - syn) uważał za gwarancję ładu. Obyczaj i etykieta były dla K., w połączeniu z cnotą miłości synowskiej, najpotężniejszymi czynnikami budującymi hierarchię w rodzinie i społeczeństwie. K. proponował zastąpienie arystokracji dziedzicznej duchową; do pełnienia stanowisk urzędniczych powinna upoważniać tylko nauka, wykształcenie traktowane przede wszystkim jako poznanie przeszłości (gł. zabytków piśmiennictwa), którą wyraźnie idealizował.